-
«ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΑΛΛΕΣΤΕ», Πάπας Φραγκίσκος
Αποστολική Παραίνεση για την κλήση στην αγιοσύνη μέσα στον σύγχρονο κόσμο
Ο Κύριος διάλεξε τον καθένα από μας «για να γίνουμε άγιοι και αψεγάδιαστοι στην τελική κρίση» (Εφ. 1,14).
Ο Κύριος ζητάει τα πάντα, και αυτό που προσφέρει είναι η αληθινή ζωή, η ευτυχία για την οποία πλαστήκαμε. Ο Κύριος μας θέλει αγίους και περιμένει από εμάς να μην αρκούμαστε σε μια μέτρια, συμβιβαστική και φτηνή ύπαρξη.
Μου αρέσει να βλέπω την αγιοσύνη στον λαό του υπομονετικού Θεού: Στους γονείς που μεγαλώνουν με πολλή αγάπη τα παιδιά τους, στους άνδρες και τις γυναίκες που εργάζονται για να φέρουν το ψωμί στο σπίτι, στους αρρώστους, τις ηλικιωμένες μοναχές που συνεχίζουν να χαμογελούν.
Αυτή είναι πολλές φορές η αγιοσύνη « της διπλανής πόρτας», αυτών που ζουν κοντά μας και είναι μια αντανάκλαση της παρουσίας του Θεού, ή, για να χρησιμοποιήσω μιαν άλλη έκφραση, «η μεσαία τάξη της αγιοσύνης».
Λατινικός τίτλος: GAUDETE ET EXSULTATE, Esortazione Apostolica sulla chiamata alla santità nel mondo contemporaneo (19 Μαρτίου 2018)
-
Η λειτουργική της Εκκλησίας της Ρώμης, J.A.Jungmann s.J.
Από την εισαγωγή
Χωρίς να υπερβάλλουμε πολύ, μπορούμε να πούμε ότι ο Joseph Andreas Jungmann s.J. (1889-1975) υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους καθολικούς μελετητές της Λειτουργικής κατά τον 20° αιώνα. Πέρα από το συγγραφικό έργο και την πλούσια βιβλιογραφία του, το κορυφαίο του έργο «Missarum sollemnia, Eine genetische Erklaerung der roemischen Messes» («Η γενετική εξήγηση της ρωμαϊκής θείας Λειτουργίας»), το οποίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη Βιέννη (Αυστρία), το έτος 1949, τον κατέστησε αυθεντία στον κύκλο εκείνων που ασχολούνται με ιστορικό-θεολογικά θέματα και ιδιαίτερα στον τομέα της ιστορικής εξέλιξης της χριστιανικής θείας λατρείας γενικά ή όπως συνήθως αποκαλείται: η Λειτουργική.
Το βιβλίο τούτο, που σήμερα παρουσιάζουμε σε ελληνική μετάφραση, γράφτηκε κατά παραγγελία, όπως μας πληροφορεί ο συγγραφέας, στη δεκαετία του ’50, σε μια εποχή κατά την οποία η ανάγκη για την ανακαίνιση της θείας λατρείας όχι μόνο είχε γίνει αισθητή, αλλά και οι πολλαπλές προσπάθειες και πρωτοβουλίες που είχαν αναπτυχθεί κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, είχαν ήδη προλειάνει το έδαφος για μια ανακαίνιση.
-
Ο δρόμος του Σταυρού του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, Romano Guardini
Λίγα λόγια για το βιβλίο από τον πρόλογο
Σε όποιον τον τελεί, ο Δρόμος του Σταυρού αποκαλύπτει πάντοτε νέους θησαυρούς. Πότε είναι η μια στάση που συγκινεί, πότε η άλλη. Για πολύ καιρό ίσως ένας πίνακας δεν θα λέει τίποτα, που όμως θα εμπνεύσει ξαφνικά, ύστερα από δεν ξέρω ποια θρησκευτική εμπειρία. Σκηνές φωτίζουν με τη μυστηριώδη φωτεινότητά τους χρόνια ολόκληρα … Όταν, κατά τον Δρόμο του Σταυρού εμπιστευόμαστε στον Ιησού τις δοκιμασίες του, τις ανησυχίες του, τις αμφιβολίες του, κερδίζουμε συχνά απρόσμενο φως, και ανέλπιστη παρηγοριά.
Αλλά αυτή η ευλάβεια προσφέρει, πριν απ’ όλα, ένα διπλό μάθημα.
Διδασκόμαστε πώς να συμπάσχουμε στα πάθη του Χριστού: βαδίζοντας μαζί Του, φέροντας τον σταυρό δίπλα Του, ανακαλύπτουμε την απέραντη αγάπη του Λυτρωτή, ενώ ταυτόχρονα ανακαλύπτουμε το μεγάλο μέγεθος των λαθών μας. Εκεί μαθαίνουμε τη μετάνοια, περιμένοντας, ποιος ξέρει; ίσως μια ολοκληρωτική επανόρθωση.
Μας διδάσκει επίσης πώς να νικάμε τον πόνο … Βλέποντας τον Ιησού μπροστά στα χειρότερα βάσανα, και του σώματος και της ψυχής, βλέποντάς τον να θριαμβεύει χάρη στην αγάπη του Πατέρα και των ψυχών μας, μαθαίνουμε να κάνουμε το ίδιο …
-
ΩΣΑΝΝΑ. Θρησκευτικά και Λειτουργικά άσματα, Ζωζέφ Ακεψιμάς
«Πες μου τι ψέλνεις, θα σου πω τι πιστεύεις»
Το λειτουργικό (τελετουργικό) άσμα και, γενικότερα, το θρησκευτικό άσμα εκφράζει και συνάμα διαμορφώνει την πίστη του χριστιανού.
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ θρησκευτικού και λειτουργικού άσματος;
Ψέλνουμε τα λειτουργικά άσματα κατά τη Θεία Λειτουργία και κατά τα διάφορα. Μυστήρια (Βάφτισμα, Γάμος κτλ.). Η Β΄ Σύνοδος του Βατικανού υπογράμμισε ότι «μουσική και άσμα αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της επίσημης Θείας Λατρείας» (Διάταξη Για τη Θεία Λατρεία § 112), και απέδωσε μάλιστα στη μουσική και ιδιαίτερα στο λειτουργικό άσμα τον χαρακτήρα ενός «υπηρεσιακού λειτουργήματος» (munus ministeriale), δηλαδή ένα μυστηριακό χαρακτήρα. Το λειτουργικό άσμα πρέπει να είναι «στενά δεμένο με τη λειτουργική πράξη», και επομένως παίζει ένα μυσταγωγικό ρόλο, δηλαδή μας «μυεί», μας εισάγει στο μυστήριο κάθε λειτουργικής πράξης (Άσμα Εισόδου, Προσκομιδής, Κοινωνίας, Βάφτισμα κτλ.). Μερικά άσματα, αυτά καθαυτά, αποτελούν μια αυτόνομη τελετουργική πράξη, όπως το Κύριε ελέησον, το Δόξα εν Υψίστοις, το Αγιος κτλ.).
Το λειτουργικό άσμα γράφεται για να ψαλεί από πολλούς και, κατά συνέπεια, πρέπει να είναι κατανοητό και μάλιστα ευνόητο. Πολλές φορές, σε άλλο είδος ασμάτων ή ποίησης, ο στιχουργός μπορεί να εκφραστεί με τον τρόπο που του αρμόζει καλύτερα, χωρίς να τον απασχολεί ιδιαίτερα αν τα λόγια του είναι δυσνόητα. Αυτό δεν μπορεί να ισχύει για ένα άσμα που αποβλέπει να ψαλεί από πολλούς.
Το θρησκευτικό άσμα έχει γενικό χαρακτήρα: δεν είναι «στενά δεμένο» με μια λειτουργική πράξη (π.χ. μια πρωινή προσευχή, άσματα για διάφορες ευλάβειες – Παναγίας, Αγίων κτλ.), και δεν συνιστάται για τη λειτουργική χρήση. Μπορεί (συχνά) να έχει συναισθηματικό χαρακτήρα και να εκφράζεται σε «δυϊκή» μορφή (Εγώ-Εσύ Χριστέ), ενώ ο πληθυντικός ταιριάζει περισσότερο στο λειτουργικό άσμα και στην έκφραση της Σύναξης κατά τις λειτουργικές πράξεις (Σε Υμνούμε, σε δοξολογούμε…).
-
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΑ ΙΟΝΙΑ ΝΗΣΙΑ (13ο αι.-20ο αι.), Ιωάννης Ασημάκης
Το ιστορικό παρελθόν των Ιονίων νήσων από τον ύστερο μεσαίωνα έως και το δεύτερο μισό του 20ου αι. αποτελεί μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και ιδιάζουσα, σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα, περίπτωση, άλλοτε μίξης, άλλοτε επιρροής πολιτιστικών και πνευματικών ρευμάτων και ιδεών.
Αυτό που έχει γίνει σε μεγάλο βαθμό στην ιστορική έρευνα για τις άλλες καθολικές κοινότητες στην Ελλάδα (π.χ. Αιγαίο, Κρήτη) λείπει από την έρευνα για το Ιόνιο: η μελέτη της εσωτερικής ζωής της καθολικής Εκκλησίας στα Επτάνησα και όχι μόνο οι σχέσεις της ή η δημόσια αστική παρουσία της. Από την άλλη, ένα στοιχείο, κοινό σε διάφορες τοπικές καθολικές Εκκλησίες της χώρας, στο ιστορικό παρελθόν, είναι ότι στην ιστορική του μακριά προέλευση, ο καθολικισμός συνδέεται με τη δυτική επικυριαρχία.
Οι πρώτοι αιώνες με λιγότερες αρχειακές πηγές έχουν μικρότερη ανάπτυξη, κυρίως σε σχέση με τους δύο τελευταίους αιώνες. Κάθε ζήτημα που αναπτύσσεται παρακολουθεί το πρωτογενές υλικό των εγγράφων ενώ λειτουργούν υποστηρικτικά οι δευτερογενείς πηγές των δημοσιευμάτων.
Η εικόνα που διαγράφεται από τη μελέτη του υλικού είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μια τοπική Εκκλησία σε συχνές και μακρές περιόδους κρίσης, είτε λόγω των ποιμένων της είτε λόγω ανατρεπτικών καταστάσεων. Τα μεγάλα ιστορικά συμβάντα της περιοχής, των δυο τελευταίων αιώνων, κλυδώνισαν αισθητά την καθολική Εκκλησία, μερικές φορές στα όρια της εξαφάνισής της.
Οι σελίδες του δεύτερου τόμου περιέχουν επιλογές από πρωτογενές αλλά και λιγότερο γνωστό έντυπο υλικό για να κατανοηθεί , να συνοδευτεί και να τεκμηριωθεί η αφήγηση του πρώτου τόμου. Είναι μια συλλογή εγγράφων και κειμένων (στη γλώσσα που συντάχθηκαν, ως επί το πλείστον) που αξιολογήθηκαν ως πιο χρήσιμων ή δύσκολα προσβάσιμων. Επομένως πρόκειται για αδημοσίευτο αρχειακό υλικό και κείμενα προερχόμενα κυρίως από δυσεύρετα έντυπα.
– ΟΙ ΔΥΟ ΤΟΜΟΙ ΔΕΝ ΔΙΑΤΙΘΕΝΤΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ –
Περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ
-
Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΥΡΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ-ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΓΑΣ (1607-1617) ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ
Ο τόμος περιλαμβάνει τα Πρακτικά της Επιστημονικής Ημερίδας που είχε πραγματοποιηθεί στην Ερμούπολη στις 18 Αυγούστου 2017, στη Μονή των Αδελφών του Ελέους στα πλαίσια των επετειακών εκδηλώσεων για τα 400 χρόνια από το μαρτυρικό θάνατο του επισκόπου Σύρας, Ιωάννη – Ανδρέα Κάργα (Βενετία, 11 Νοεμβρίου 1560 – Σύρα, 17 Οκτωβρίου 1617).
-
Η «ΠΕΡΙΚΛΕΙΣΤΗ» ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, Καθολικά Σχολεία και Γυναικεία Εκπαίδευση στην Ελλάδα του 19ου Αιώνα, το Σχολείο του Τάγματος του Αγίου Ιωσήφ της Εμφανίσεως στην Αθήνα (1856-1893)
Το παρόν βιβλίο αναφέρεται στην εκπαίδευση που παρείχαν στην Ελλάδα τα σχολεία των καθολικών μοναστικών εκπαιδευτικών ταγμάτων μέσα από το παράδειγμα του σχολείου του τάγματος του Αγίου Ιωσήφ της Εμφανίσεως στην Αθήνα το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Η ιστορία του συγκεκριμένου σχολείου παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού είναι το πρώτο καθολικό μοναστικό τάγμα που εξασφαλίζει άδεια λειτουργίας ενός σχολείου για κορίτσια στην περιοχή της Αθήνας, σ’ ένα νομικό πλαίσιο ακόμα αρκετά ασαφές για την εκπαίδευση των θηλέων. Τα εκπαιδευτικά, τα πολιτικά και τα πολιτισμικά διακυβεύματα που ανακόπτουν το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα γύρω από την λειτουργία του σχολείου, παράλληλα με την ανάπτυξη και την συγκρότηση του νεοπαγούς ελληνικού κράτους και του εκπαιδευτικού του συστήματος αποτελούν τον κεντρικό πυρήνα της έρευνας.
Η έννοια της “περίκλειστης” εκπαίδευσης αναφέρεται ακριβώς στον κλειστό χαρακτήρα που έτσι και αλλιώς τα καθολικά σχολεία εν γένει είχαν, αλλά και στην αμυντική στάση που το σχολείο του Αγίου Ιωσήφ αναγκάστηκε να κρατήσει εξαιτίας της δύσκολης συχνά συμβίωσής του με τους κρατικούς θεσμούς. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) -
Η ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΝΣΑΡΚΩΣΗΣ ΚΑΙ Η ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ, Κείμενα θεολογίας (2003-2019). Ιωάννης Σπιτέρης
«Ο Φραγκίσκος μελετούσε αδιάλειπτα τα λόγια του Κυρίου και δεν έπαυε να έχει μπροστά του τα έργα του Κυρίου. Πάνω απ’ όλα, όμως, η ταπεινότητα της Ενσάρκωσης και η αγάπη του Πάθους, του είχαν εντυπωθεί βαθειά στη μνήμη ώστε δύσκολα μπορούσε να σκεφθεί κάτι άλλο» (Fonti Francescane, 467). Απ’ αυτή τη μαρτυρία για τον άγιο, ως πρόσκληση μίμησης για ένα θεολόγο, ιδιαίτερα φραγκισκανό, επιλέγει ο τίτλος αυτού του βιβλίου.
Η έκδοση περιέχει μια επιλογή θεολογικών κειμένων (10 εισηγήσεων, 12 ομιλιών και 4 άρθρων) του Σεβ. του Ιωάννη Σπιτέρη, στα ελληνικά, τα χρόνια της επισκοπικής του διακονίας: από το Σεπτέμβριο του 2003 έως τον Απρίλιο του 2019. Λόγω της διασποράς της έντυπης, ηλεκτρονικής ή και μη δημοσίευσής τους, συγκεντρώθηκαν ως θεολογικά ανάλεκτα του γράφοντα.
Στο εξώφυλλο και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου υπάρχουν δυο συνθέσεις του διακριτικού συμβόλου των φραγκισκανών.
Στη φραγκισκανή πνευματικότητα το TAU (τελευταίο γράμμα του εβραϊκού αλφάβητου και απεικόνιση του ελληνικού Τ), σύμβολο του σταυρού του Χριστού, εκφράζει την πεποίθηση των φραγκισκανών μοναχών και μοναζουσών ότι μόνο στο σταυρό του Χριστού υπάρχει σωτηρία για τον άνθρωπο. Απ’ αυτή την πεποίθηση πηγάζει η αρωγή στον Ιησού πάσχοντα στο πρόσωπο των φτωχών. Χαρακτηριστικό της φραγκισκανής κλήσης είναι η επιδίωξη της απλότητας με το να γίνεσαι ελάχιστος.
Περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ
-
ΕΠΙΜΟΝΑ ΥΠΟΜΟΝΕΤΙΚΟΙ. ΚΕΙΜΕΝΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ Ιωάννης Ασημάκης
Στην πρώτη εγκύκλιο του Πάπα Φραγκίσκου Α΄, Lumen fidei, το 2013, εγκύκλιος η οποία σε μεγάλο βαθμό ήταν ετοιμασμένη από τον προκάτοχό του Βενέδικτο ΙΣτ΄, διαβάζουμε ότι «η χριστιανική θεολογία γεννιέται από την επιθυμία να γνωρίσουμε καλύτερα αυτό που αγαπάμε» (αρ. 36).
Η χριστιανική θεολογία είναι αδύνατη χωρίς την πίστη στο Χριστό, την θέληση βαθύτερης κατανόησης του μυστηρίου του Θεού που ως πρόσωπο μας αποκαλύπτεται και μας μιλά. Μαζί με την ταπεινότητα, η θεολογική ενασχόληση, ως διακονία πίστης, αποζητά και την αρετή της υπομονής. Κάτω από το φως της πίστης, η υπομονή θα χρειαστεί να είναι επίμονη.
Η Εκκλησία, ακούγοντας τον Λόγο μέσα στην πίστη, μέσω του Αγίου Πνεύματος, κατά κάποιο τρόπο, συλλαμβάνει και γεννά εκ νέου το Χριστό για τους ανθρώπους, μέσα από τη διδασκαλία της, μέσα από τα ιερά Μυστήριά της, μέσα από τη ζωή της. Οι αλήθειες της πίστης αφομοιώθηκαν από την Εκκλησία, η οποία με τη σειρά της τις διδάσκει, χάρη στην επίμονη υπομονή, στην προσκαρτερία, στη διαθεσιμότητα να ακουστεί ο Θεός που μιλά στο λαό Του.
Ο κύριος λόγος του εγχειρήματος είναι διότι πρόκειται για δημοσιεύματα σε ειδικευμένα περιοδικά που έχουν αναστείλει την κυκλοφορία τους και ήδη ήταν δύσκολα προσβάσιμα αλλά και για τον θεολογικό πυρήνα αυτοτελών ολιγοσέλιδων τευχιδιών που και αυτά έχουν εξαντληθεί. Η συστηματική και μεθοδική νόηση της πίστης, ως διακονία θεολογική, συνέχει το τόλμημα των μελετών που συνθέτουν αυτό το βιβλίο.
Περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ
-
ΕΝΤΥΠΑ ΕΝΘΥΜΙΑ – ΤΕΚΜΗΡΙΑ ΛΑΪΚΗΣ ΕΥΛΑΒΕΙΑΣ, επιμέλεια Ιωάννης Ασημάκης
Τα εικονάκια είναι ένα ενθύμιο, ένα αναμνηστικό ενός θρησκευτικού γεγονότος. Ανήκουν τόσο στην λαϊκή όσο και στην υψηλή τέχνη. Ανεξάρτητα από το περιεχόμενό τους, ανήκουν τόσο στη ζωγραφική ως τέχνη όσο στη φωτογραφία και στην έντυπη τέχνη.
Το εικονάκι υπήρξε μέσο σύνδεσης για την ευλάβεια σε κάποιον άγιο, στην Παναγία, σε κάποιο μυστήριο της πίστης. Το εικονάκι απηχεί την θρησκευτική εμπειρία ενός αγίου που γίνεται εικόνα, δηλ. η ποιότητα της πίστης του αποτυπώνεται σε μια εικόνα.
Το εικονάκι είναι ένα σημείο υπόμνησης, δηλ. έχει τον δικό του τρόπο ανάγνωσης. Παρατηρώντας την εικόνα που απεικονίζεται στο εικονάκι έχουμε στοιχεία για τον πολιτισμό της λαϊκής ευλάβειας.
Τα εικονάκια υπήρξαν και μπορούν ακόμα να υποστηρίξουν την πίστη και να είναι μέσο εκκίνησης για προσευχή και για μια προσωπική σχέση με το Θεό. Ας μην ξεχνάμε ότι τα εικονάκια είχαν ως σκοπό να διατηρήσουν τον πιστό μέσα στην πίστη. Το εικονάκι ερμήνευσε την ιστορική εξέλιξη της Εκκλησίας και ως τέτοιο αποτελεί ένα ανεκτίμητο τεκμήριο.
Ως τεκμήρια λαϊκής ευλάβειας, φωτίζουν ενδιαφέρουσες πτυχές της ιστορίας της Καθολικής Εκκλησίας στη χώρα μας. Εκτίθεται, λοιπόν, μια επιλογή από εικονάκια, διπλής όψης, που κυκλοφόρησαν στην Καθολική Εκκλησία της Ελλάδας, προσπαθώντας να υπάρχουν δείγματα από τα περισσότερα μέρη της χώρας. Τα τεκμήρια έχουν διαχωριστεί με βάση το περιεχόμενο και τη χρήση έκδοσής τους. Στη συλλογή, η οποία αποτελείται από 420 τεκμήρια, συμπεριλήφθηκαν και μερικά παλαιά δίπτυχα ή τρίπτυχα ευλαβείας ή ικεσίας με τη μορφή κάποιου αγίου.
Περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ
-
SOURCES CHRETIENNES, Ελληνική και λατινική συμβολή στον ευρωπαϊκό πολιτισμό, Επιμέλεια Σταύρος Ζουμπουλάκης-Pierre Salembier
Υπάρχουν ορισμένα συνέδρια που η πρώτη και κύρια αξία τους βρίσκεται στο γεγονός ότι έγιναν. Ως τέτοιο λογαριάζω και το συνέδριο με το οποίο θελήσαμε να τιμήσουμε τη συλλογή Sources Chretiennes (Αθήνα, 23-25 Φεβρουαρίου 2018): Γάλλοι και Έλληνες, Καθολικοί και Ορθόδοξοι, συναντιούνται και συζητούν για τους Λατίνους και τους Έλληνες Πατέρες, χωρίς ομολογιακή διάθεση και προειλημμένες θεολογικές απόψεις, με επιστημοσύνη και βαθιά γνώση των κειμένων. Δεν πρόκειται για ένα τυπικά πατρολογικό συνέδριο, αλλά πολύ περισσότερο για ένα συνέδριο που θέλει να αναδείξει τη σημασία των συγγραφέων αυτών και των έργων τους στον κοινό ευρωπαϊκό πολιτισμό.
Σταύρος Ζουμπουλάκης(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
-
ΑΓΓΕΛΑ. Το Ιστορικό Διήγημα για τον Απαγχονισμό του Επισκόπου Σύρας Ιωάννη Κάργα. Γεώργιος Ξενόπουλος τ.Ι.
Το Ιστορικό Διήγημα του Γεωργίου Ξενόπουλου τ.Ι.
Για τον Απαγχονισμό του Επισκόπου της Σύρας Ιωάννη Α. Κάργα (1607-1617)
ΑΓΓΕΛΑ
Με σχόλια και σημειώσεις του Μάρκου Ν. Ρούσσου – Μηλιδώνη
…Το διήγημα αυτό άρχισε να εκδίδεται στο υπ’ αριθμόν 4317 τεύχος του Φεβρουαρίου 1939, και συνεχίστηκε ανελλιπώς ως τον αριθμό 4451 του Μαΐου 1941. Τότε, και ως τον Μάιο του 1946, η κυκλοφορία του περιοδικού διακόπηκε από τις Αρχές Κατοχής.
Οι τρεις τελευταίες συνέχειες δημοσιεύτηκαν στους αριθμούς 4559, 4566 και 4572 του επανεκδοθέντος «Αγγελιαφόρου», με αντίστοιχες χρονολογίες έκδοσης τους μήνες Μάιο, Ιούνιο και Ιούλιο 1946.
Τις συνέχειες της «Άγγελας», “best seller” των Συριανών για μία σχεδόν πενταετία, υπέγραφε ο Γ. Ξενόπουλος με το ψευδώνυμο «Ξέργιος», χρησιμοποιώντας το πρώτο κεφαλαίο γράμμα του επωνύμου του και τα 5 πεζά γράμματα του βαπτιστικού του ονόματος.
Η απήχηση της «Άγγελας» στα πέτρινα χρόνια της έκδοσής της, ήταν πολύ μεγάλη. Πολλοί, μάλιστα, ήταν εκείνοι που ζητούσαν την επανέκδοσή της σε ένα τόμο.
Φαίνεται ότι για οικονομικούς κυρίως λόγους, η επιθυμία τους δεν εκπληρώθηκε…
Από την εισαγωγή του βιβλίου
