ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Βλέπετε 1–15 από 34 αποτελέσματα

Show

Filter
    • ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ ΠΟΥ ΜΙΛΑΕΙ, Jacques Guillet

      Το βιβλίο αυτό θέλει να βοηθήσει εκείνους που πιστεύουν, ώστε να έχουν μια πιο σωστή αντίληψη για το πώς ο Θεός «μιλάει» μέσα από τις σελίδες της Αγίας Γραφής. Όλοι γνωρίζουμε ότι η Αγία Γραφή είναι «θεόπνευστη»· ότι η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη μαζί περιέχουν τη «Θεία Αποκάλυψη», που λέμε ότι είναι ο «Λόγος του Θεού». Όλα αυτά όμως μπορούν να δημιουργήσουν σύγχυση. Οι άνθρωποι που έγραψαν τη Βίβλο δεν έγραφαν «καθ’ υπαγόρευση», αυτά που έγραφαν είναι και δικός τους λόγος. Πώς, λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι μέσω αυτών των κειμένων είναι ο Θεός που μιλάει; Το ερώτημα αυτό είναι ασφαλώς ουσιαστικό για την πίστη μας. Από την απάντηση που θα δώσουμε εξαρτάται ο τρόπος με τον οποίο θα διαβάσουμε την Αγία Γραφή, αλλά επίσης και ο τρόπος με τον οποίο θα κοιτάξουμε τον κόσμο. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

    • ΕΠΙΜΟΝΑ ΥΠΟΜΟΝΕΤΙΚΟΙ. ΚΕΙΜΕΝΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ Ιωάννης Ασημάκης

      Στην πρώτη εγκύκλιο του Πάπα Φραγκίσκου Α΄, Lumen fidei, το 2013, εγκύκλιος η οποία σε μεγάλο βαθμό ήταν ετοιμασμένη από τον προκάτοχό του Βενέδικτο ΙΣτ΄, διαβάζουμε ότι «η χριστιανική θεολογία γεννιέται από την επιθυμία να γνωρίσουμε καλύτερα αυτό που αγαπάμε» (αρ. 36).

      Η χριστιανική θεολογία είναι αδύνατη χωρίς την πίστη στο Χριστό, την θέληση βαθύτερης κατανόησης του μυστηρίου του Θεού που ως πρόσωπο μας αποκαλύπτεται και μας μιλά. Μαζί με την ταπεινότητα, η θεολογική ενασχόληση, ως διακονία πίστης, απο­ζητά και την αρετή της υπομονής. Κάτω από το φως της πίστης, η υπομονή θα χρειαστεί να είναι επίμονη.

      Η Εκκλησία, ακούγοντας τον Λόγο μέσα στην πίστη, μέσω του Αγίου Πνεύ­ματος, κατά κάποιο τρόπο, συλλαμβάνει και γεννά εκ νέου το Χριστό για τους ανθρώπους, μέσα από τη διδασκαλία της, μέσα από τα ιερά Μυστήριά της, μέσα από τη ζωή της. Οι αλήθειες της πίστης αφομοιώθηκαν από την Εκκλησία, η οποία με τη σειρά της τις διδάσκει, χάρη στην επίμονη υπο­μονή, στην προσκαρτερία, στη διαθε­σι­μότητα να ακουστεί ο Θεός που μιλά στο λαό Του.  

      Ο κύριος λόγος του εγχειρήματος είναι διότι πρόκειται για δημοσιεύματα σε ειδικευμένα περιοδικά που έχουν αναστείλει την κυκλοφορία τους και ήδη ήταν δύσκολα προσβά­σι­μα αλλά και για τον θεολογικό πυρήνα αυτοτελών ολιγοσέλιδων τευχιδιών που και αυτά έχουν εξαντληθεί. Η συστηματική και μεθοδική νόηση της πίστης, ως διακονία θεολογική, συνέχει το τόλμημα των μελετών που συνθέτουν αυτό το βιβλίο.

      Περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ

    • ΖΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, M&C Fontaine

      Από τον Πρόλογο

      Ο θάνατος ενός παιδιού, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη δοκιμασία, φέρνει κοντά μας τον πόνο του Θεού. Ο Πατέρας κάθε αγάπης ανέχθηκε αυτό το σκάνδαλο στο πρόσωπο του Εσταυρωμένου. Κάθε φορά πού ή ζωή ξανασταυρώνεται από μια αρρώστια, ένα ατύχημα ή τον πόλεμο, και, κάτω από τα βλέμματα των γονιών του, όπως ο Χριστός κάτω από το βλέμμα της Μαρίας, ένα παιδί κλείνει τα μάτια για τελευταία φορά, 6 πόνος είναι θεϊκός, θεϊκή και ή αδυναμία απάλειψης του, όπως θεϊκή και ή παντοδυναμία πού άπ’ αυτό το αποκορύφωμα δυστυχίας κάνει ν’ ανατείλει μια Υπόσχεση, μια βεβαιότητα ύστερα, υπερφυσική. Βεβαιότητα πού κάνει την ανάσταση ήδη παρούσα κι όσοι απομένουν σε τούτη την κοιλάδα των δακρύων πρέπει να δώσουν τη μαρτυρία τους.

    • Η ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΝΣΑΡΚΩΣΗΣ ΚΑΙ Η ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ, Κείμενα θεολογίας (2003-2019). Ιωάννης Σπιτέρης

      «Ο Φραγκίσκος μελετούσε αδιάλειπτα τα λόγια του Κυρίου και δεν έπαυε να έχει μπροστά του τα έργα του Κυρίου. Πάνω απ’ όλα, όμως, η τα­πεινότητα της Ενσάρκωσης και η αγάπη του Πάθους, του είχαν εν­τυ­πωθεί βαθειά στη μνήμη ώστε δύσκολα μπορούσε να σκεφθεί κάτι άλλο» (Fonti Francescane, 467). Απ’ αυτή τη μαρτυρία για τον άγιο, ως πρόσ­κληση μίμησης για ένα θεολόγο, ιδιαίτερα φραγκισκανό, επιλέγει ο τίτλος αυτού του βιβ­λίου.     

      Η έκδοση περιέχει μια επιλογή θεολο­γι­κών κει­μέ­νων (10 εισηγήσεων, 12 ομιλιών και 4 άρθρων) του Σεβ. του Ιωάννη Σπιτέρη, στα ελληνικά, τα χρόνια της επισ­κο­πι­κής του διακο­νίας: από το Σεπτέμβριο του 2003 έως τον Απ­ρί­λιο του 2019. Λόγω της διασ­πο­ράς της έντυπης, ηλεκ­τρο­νι­κής ή και μη δημοσίευσής τους, συγ­κεν­τρώ­θηκαν ως θεολο­γι­κά ανάλεκτα του γράφοντα.

      Στο εξώφυλλο και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου υπάρχουν δυο συνθέσεις του διακριτικού συμβόλου των φραγκισκανών.

       Στη φραγκισκανή πνευματικότητα το TAU (τελευταίο γράμμα του εβ­ραϊ­κού αλ­φά­βητου και απεικόνιση του ελ­λη­νι­κού Τ), σύμ­βο­λο του σταυρού του Χριστού, εκ­φράζει την πε­ποίθηση των φραγ­­­κισ­κα­νών μονα­χών και μο­να­ζουσών ότι μόνο στο σταυρό του Χριστού υπάρχει σω­τη­ρία για τον άν­θρω­πο. Απ’ αυτή την πε­ποί­θη­ση πη­γά­ζει η αρωγή στον Ιησού πάσ­χον­τα στο πρό­σω­πο των φτωχών. Χα­ρακ­τη­ρισ­τι­κό της φραγ­κισ­κανής κλήσης είναι η επι­δίω­ξη της απ­λό­τητας με το να γίνεσαι ελάχιστος.

      Περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ

    Start typing and press Enter to search

    Shopping Cart

    Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.