Από τον Πρόλογο

Ο θάνατος ενός παιδιού, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη δοκιμασία, φέρνει κοντά μας τον πόνο του Θεού. Ο Πατέρας κάθε αγάπης ανέχθηκε αυτό το σκάνδαλο στο πρόσωπο του Εσταυρωμένου. Κάθε φορά πού ή ζωή ξανασταυρώνεται από μια αρρώστια, ένα ατύχημα ή τον πόλεμο, και, κάτω από τα βλέμματα των γονιών του, όπως ο Χριστός κάτω από το βλέμμα της Μαρίας, ένα παιδί κλείνει τα μάτια για τελευταία φορά, 6 πόνος είναι θεϊκός, θεϊκή και ή αδυναμία απάλειψης του, όπως θεϊκή και ή παντοδυναμία πού άπ’ αυτό το αποκορύφωμα δυστυχίας κάνει ν’ ανατείλει μια Υπόσχεση, μια βεβαιότητα ύστερα, υπερφυσική. Βεβαιότητα πού κάνει την ανάσταση ήδη παρούσα κι όσοι απομένουν σε τούτη την κοιλάδα των δακρύων πρέπει να δώσουν τη μαρτυρία τους.

[…] Σημειώνουμε ότι το βιβλίο των “Ασκήσεων” δεν γράφτηκε για να διαβάζεται σαν πνευματικό ανάγνωσμα, ούτε κυρίως για χρήση εκείνου που κάνει τις ασκήσεις αλλά προορίζεται γι’ αυτόν που τις “δίνει”. […]
Για να υπάρχει, κατά το δυνατόν μια σφαιρική παρουσίαση του όλου θέματος των “Ασκήσεων” για όποιον θα ήθελε να εμβαθύνει σ’ αυτό, ο μεταφραστής θεώρησε χρήσιμο να γράψει, με βάση τα κείμενα συγχρόνων τού αγίου Ιγνατίου, -εκτενή εισαγωγή που αναφέρεται στη γένεση καθώς και στα παλαιά κείμενα των “Ασκήσεων”, τόσο τα ισπανικά όσο και τα λατινικά. […]