ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΥΣ

Κανένα βιβλίο δεν είναι ποτέ δυνατό ν’ αντικαταστήση την έξυπνη διαπαιδαγώγηση και το γεμάτο αγάπη ενδιαφέρον ενός παιδαγωγού. Δυστυχώς πολλοί νέοι δεν έχουν την ευτυχία να συναντήσουν στη ζωή τους τον πατέρα ή τον μεγαλύτερο αδελφό ή φίλο, που θα τους βοηθήσουν αποτελεσματικά στην ανάπτυξή τους. Το βιβλίο τούτο έχει ακριβώς γραφτή γι’ αυτούς, και προσπαθεί  ν’ αναπληρώση αυτή τη σοβαρή έλλειψη.

Οι παιδαγωγοί επίσης θα’ βρουν — το ελπίζομε — μέσα στις σελίδες αυτές, μερικά δεδομένα που θα τους βοηθήσουν να εμβαθύνουν στις γνώσεις τους για τούς εφήβους και κάποιους προσανατολισμούς ή στοιχεία μεθόδου που θα τους οδηγήσουν στην εργασία τους. “Αν μάλιστα διαβαστή συγχρόνως από παιδαγωγούς και νέους, το ημερολόγιο του Δημήτρη θα χρησιμεύση για να ζωντανέψη και να παρατείνη ανάμεσα στους μεν και τους δε, τον καρποφόρο εμπιστευτικό διάλογο.

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ti είναι ή Βίβλος;

“Ολοι γνωρίζομε, ή νομίζομε ότι γνωρίζομε, τί είναι ή Βίβλος. Έξαλλου, είναι τό πιο διαδεδομένο βιβλίο μεταξύ των ανθρώπων, ιδιαίτερα στους καιρούς μας. Αλλά τή διάδοση αυτή πολύ σπάνια συνοδεύει και ή αντίστοιχη κατανόηση. Θά μπορούσαμε νά συγκρίνομε τό πιό πάνω αρχικό ερώτημα μέ εκείνο πού ό Ιησούς απηύθυνε προς τούς μαθητές του: «Ποιος λέγουν οί άνθρωποι ότι είμαι; (Μάρκ. 8,27). Οί απόστολοι ανέφεραν στόν Ιησού μερικές γνώμες πού κυκλοφορούσαν ώς πρός τό πρόσωπο του. Γιά μερικούς, ήταν ό  Ιωάννης ό Βαπτιστής πού ξαναζούσε, γιά άλλους, ό  Ηλίας, ό προφήτης πού εξαφανίσθηκε στό πύρινο όχημα, άλλοι τόν θεωρούσαν ώς ένα άπό τούς προφήτες.

Δέν ήταν εύκολο νά αναγνωρίσουν στόν Ιησού τόν Μεσσία τής υποσχέσεως, τόν αποσταλμένο του Θεού γιά τή σωτηρία του ανθρώπου, τόν ίδιο τόν Υιό του Θεού. Μονάχα οι πνευματικά δεμένοι μαζί του είχαν αρχίσει νά τό μαντεύουν, καί τελικά τόν αναγνώρισαν μετά άπό τήν τραγωδία του σταυρού καί τήν αναπάντεχη ανάσταση.

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ti είναι ή Βίβλος;

“Ολοι γνωρίζομε, ή νομίζομε ότι γνωρίζομε, τί είναι ή Βίβλος. Έξαλλου, είναι τό πιο διαδεδομένο βιβλίο μεταξύ των ανθρώπων, ιδιαίτερα στους καιρούς μας. Αλλά τή διάδοση αυτή πολύ σπάνια συνοδεύει και ή αντίστοιχη κατανόηση. Θά μπορούσαμε νά συγκρίνομε τό πιό πάνω αρχικό ερώτημα μέ εκείνο πού ό Ιησούς απηύθυνε προς τούς μαθητές του: «Ποιος λέγουν οί άνθρωποι ότι είμαι; (Μάρκ. 8,27). Οί απόστολοι ανέφεραν στόν Ιησού μερικές γνώμες πού κυκλοφορούσαν ώς πρός τό πρόσωπο του. Γιά μερικούς, ήταν ό  Ιωάννης ό Βαπτιστής πού ξαναζούσε, γιά άλλους, ό  Ηλίας, ό προφήτης πού εξαφανίσθηκε στό πύρινο όχημα, άλλοι τόν θεωρούσαν ώς ένα άπό τούς προφήτες.

Δέν ήταν εύκολο νά αναγνωρίσουν στόν Ιησού τόν Μεσσία τής υποσχέσεως, τόν αποσταλμένο του Θεού γιά τή σωτηρία του ανθρώπου, τόν ίδιο τόν Υιό του Θεού. Μονάχα οι πνευματικά δεμένοι μαζί του είχαν αρχίσει νά τό μαντεύουν, καί τελικά τόν αναγνώρισαν μετά άπό τήν τραγωδία του σταυρού καί τήν αναπάντεχη ανάσταση.

Πρόλογος

Το έτος 1873 ανακαλύφθηκε στη Βιβλιοθήκη της Μονής του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στην Κωνσταντινούπολη, από το μητροπολίτη Νικομήδειας Φιλόθεο Βρυέννιο, ένας χειρόγραφος περγαμηνός κώδικας (Codex Hierosolymitanus 54 Η), ανάμεσα στα περιεχόμενα του οποίου υπήρχε αντιγραμμένη και μια μικρή κατηχητική πραγματεία που έφερε τον τίτλο «Διδαχή των δώδεκα Αποστόλων». Ο ίδιος μητροπολίτης δημοσίευσε το μικρό αυτό κατηχητικό έργο δέκα χρόνια αργότερα, στα 1883. Ο περγαμηνός αυτός κώδικας είχε αντιγραφεί στα 1056 από παλαιότερο χειρόγραφο και περιέχει, εκτός από τη “Διδαχή”, και άλλα παλαιοχριστιανικά κείμενα.