Ν’ΑΓΑΠΑΣ. ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ, Μιχαήλ Κουάστ

Το ημερολόγιο του Δημήτρη εξιστορεί με κάθε λεπτομέρεια τη ζωή «ενός νέου». Κι’ αυτό είναι πλεονέκτημα, γιατί οι νέοι προτιμούν μιαν αληθινή ιστορία, κάτι δικό τους, παρά ένα βιβλίο με σκέψεις και συμβουλές.

Φαινομενικά, τούτο μπορεί να είναι και μειονέκτημα, γιατί διαλέγοντας «μία» περίπτωση, αποκλείονται όλες οι άλλες. Κι’ όμως, αν μια περίπτωση ενός νέου είναι ειδική, ωστόσο στην πραγματικότητα τα προβλήματά του, καθώς και οι ψυχολογικές του καταστάσεις, είναι κοινά για όλους τούς νέους. Και θα τις αναγνωρίσουν εύκολα έξω από τις ειδικές προσωπικές περιπτώσεις.

Ίσως αναρωτηθήτε γιατί διαλέξαμε την περίπτωση το Δημήτρη και όχι ενός άλλου. Γιατί το ζήτησαν εκείνοι για τους οποίους γράφτηκε το βιβλίο αυτό. Ήθελαν ένα νέο της δικής τους τάξεως, να τους μοιάζη, να είναι «ένας απ’ αυτούς» και «κυρίως, όχι κανένα πάρα πολύ καλό παιδί». Ένα νέο που να εκφράζεται όπως κι’ εκείνοι, που να συναντά τις ίδιες δυσκολίες, χωρίς να μπορή να τις ξεπερνά αμέσως και μ’ επιτυχία. Ένα νέο που αφού τον γνώριζαν θα μπορούσαν να τον κάνουν παρέα.

Κοινωνιολογικά, ο Δημήτρης ανήκει στο στρώμα αυτών των νέων, του νέου κύματος, πού μπορεί να είναι μαθητευόμενοι – τεχνικοί μιας σχολής ή γυμνασιόπαιδες.

Από θρησκευτικής πλευράς, ο Δημήτρης είναι ένα αγόρι πού έχει ακόμη, μέσα του μιαν ακαθόριστη θρησκευτικότητα. Τον διαλέξαμε ανάμεσα απ’ όλους εκείνους που κάποτε πήγαν σε κάποιο κατηχητικό σχολείο ή δέχθηκαν την επιρροή μιας ευσεβούς μητέρας, που δεν κατόρθωσαν όμως ν’ ανακαλύψουν την ουσία του χριστιανισμού.

Ο αναγνώστης θα γνωρίση μέσα στα φυσιολογικά πλαίσια, ολόκληρη τη ζωή αυτού τού αγοριού. Μέρα με τη μέρα θα αναφανούν τα διάφορα προβλήματα των νέων και ειδικώς των σημερινών νέων: σχέσεις με τους γονείς· προβλήματα ηθικής· αισθήματα· προσφορά του εαυτού τους· ανακάλυψη των άλλων, του κόσμου και των προβλημάτων του· φιλίες, μαθήματα, μέλλον, θρησκεία… Τα προβλήματα αυτά και οι λύσεις τους αναμίχθηκαν σκόπιμα στην καθημερινή ζωή, γιατί νομίζομε ότι αν τα συνενώναμε σ’ ένα ειδικό κεφάλαιο, θα ήταν επικίνδυνο. Ο άνθρωπος μεγαλώνει και ολοκληρώνεται μέσα ατή σύνθετη ενότητα της ζωής.   

Τέλος, θελήσαμε να υπογραμμίσωμε τους παράγοντες για την ανάπτυξη του Δημήτρη, πού είναι δύο: εξωτερικά οι φίλοι και ο ιερέας και εσωτερικά το κύριο κίνητρο της κάθε πράξεως και η εξυπηρέτηση των άλλων. Η προσφορά του είναι του υποχρεώνει το νέο να βγη από τον εσωτερικό του κόσμο, ν’ αφήση τον Κύριο να μπη μέσα του, ν’ αποκαλυφθή και να του  ώση τη χαρά.

Είθε το βιβλίο τούτο να προσφέρη κάποια βοήθεια στους αναποφάσιστους ή απογοητευμένους παιδαγωγούς. Δεν είναι εύκολο σ’ έναν ώριμο άνθρωπο να καταλάβη τους εφήβους,, να τους υπομείνη και να τους αγαπήση. Η φαινομενική τους απάθεια, που μερικές φορές φθάνει μέχρι τη σκληρότητα, οι αδικίες τους, η αστάθειά τους, αυτό το «άγριο», το απογοητευτικό, ζητούν μια κατανόηση ήρεμη και φωτισμένη. Και κυρίως πολλή αγάπη, υπομονετική και αφιλόκερδη. Πρέπει να τούς αγαπήσωμε πολύ για να τους μάθωμε Ν’ ΑΓΑΠΟΥΝ.