Από τον Πρόλογο

Ο θάνατος ενός παιδιού, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη δοκιμασία, φέρνει κοντά μας τον πόνο του Θεού. Ο Πατέρας κάθε αγάπης ανέχθηκε αυτό το σκάνδαλο στο πρόσωπο του Εσταυρωμένου. Κάθε φορά πού ή ζωή ξανασταυρώνεται από μια αρρώστια, ένα ατύχημα ή τον πόλεμο, και, κάτω από τα βλέμματα των γονιών του, όπως ο Χριστός κάτω από το βλέμμα της Μαρίας, ένα παιδί κλείνει τα μάτια για τελευταία φορά, 6 πόνος είναι θεϊκός, θεϊκή και ή αδυναμία απάλειψης του, όπως θεϊκή και ή παντοδυναμία πού άπ’ αυτό το αποκορύφωμα δυστυχίας κάνει ν’ ανατείλει μια Υπόσχεση, μια βεβαιότητα ύστερα, υπερφυσική. Βεβαιότητα πού κάνει την ανάσταση ήδη παρούσα κι όσοι απομένουν σε τούτη την κοιλάδα των δακρύων πρέπει να δώσουν τη μαρτυρία τους.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ

ΕΥΓΝΩΜΟΝΩ ολόθερμα όλους εκείνους πού, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, με ώθησαν να δημοσιεύσω την ανθολογία ετούτη. Είναι καρπός μιας μακρόχρονης δημοσιογραφικής εργασίας, με κινητήρια δύναμη το διάλογο και τη δίψα για την αλήθεια. Ευγνωμονώ και σένα, περιστατικέ αναγνώστη, πού δέχεσαι να δώσεις λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σου στις γραμμές ετούτες. Ελπίζω να μη σε απογοητεύσω. Αντίθετα θα θεωρήσω μεγάλη μου τιμή το διάλογο μαζί σου.