ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ. Τερτυλλιανός
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
(DE TESTIMONIO ΑΝΙΜΑΕ)
Στο Apologeticum ο Τερτυλλιανός κατέκρινε τις στρεβλές ιδέες των «εθνικών» για τους θεούς και τοποθετείται -μαζί με όλους τους χριστιανούς- στο θέμα αυτό, λέγοντας ότι αυτό που σέβονται οι χριστιανοί είναι ο ένας αληθινός θεός, που δημιούργησε το σύμπαν δια του δημιουργικού του λόγου εκ του μηδενός, για να λαμπρυνθεί η μεγαλειότητα του. Γι’ αυτό ακριβώς οι Έλληνες ονόμασαν τούτο κόσμον (κεφ. 17).
Αντίθετα οι θεοί των «εθνικών» ήσαν κοινοί θνητοί άνθρωποι. Ο Θεός των χριστιανών είναι Θεός αληθινός, ζων αιώνια. Οι δε αλήθειες του χριστιανισμού είναι κατατεθειμένες στην Αγία Γραφή, από την οποίαν σοφιστές και αρχαίοι φιλόσοφοι άντλησαν πολλές από αυτές (κεφ. 46-47).
Στο κεφ. 17 του «Απολογητικού» ο Τερτυλλιανός λέγει ότι η ψυχή κάθε ανθρώπου μαρτυρεί ότι υπάρχει αυτός ο μοναδικός θεός. Παρ’ όλον ότι η ψυχή κρατείται στο δεσμωτήριο του σώματος, ονομάζει τον Θεό δια του ονόματος του, όταν ανακράζει Deus magnus (:μεγάλος ο Θεός)· Deus bonus (:καλός ο Θεός)· Deus videi (:ο Θεός βλέπει)· Deo commendo (:στον θεό εγκαταλείπομαι) κ.ά.
Η ψυχή που μαρτυρεί όλα τα ανωτέρω είναι φύσει χριστιανή ψυχή. Όταν δε η ψυχή λέγει αυτά δεν στρέφεται προς το Καπιτώλιο, αλλά προς τον Ουρανό: εκεί είναι η έδρα του θεού, προς τα εκεί στρέφεται. Έτσι, με τη διαλεκτική αυτή ο Τερτυλλιανός θέλει να αποδείξει ότι η ψυχή είναι φύσει χριστιανή: Oh testimonium animae naturaliter christianae! (κεφ. 17).
Αυτή τη φράση του «Απολογητικού» ο Τερτυλλιανός αναπτύσσει σε άλλο μικρό σύγγραμμα (De testimonio animae) αποτελούμενο από έξι κεφάλαια. Όλες οι φωνές της ψυχής των μη χριστιανών που ακούγονται, ότι «ο Θεός είναι καλός» «Ο Θεός ανταμείβει», «εάν θέλει ο Θεός» κ.ά., μαρτυρούν ένα Θεό. Ακούσια τον ομολογούν, και τον επικαλούνται καθημερινή ζωή τους.
Συνεπώς, το De testimonio animae είναι η πλατιά ανάπτυξη της φράσεως του Apologeticum (κεφ. 17) για την φύση χριστιανή ψυχή.
| ΕΚΔΟΤΗΣ: | ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΚΑΛΟΥ ΤΥΠΟΥ |
|---|---|
| ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: | ΜΙΧΑΗΛ ΠΡΙΝΤΕΖΗ |
| ΣΕΙΡΑ | ΠΑΤΕΡΙΚΟΣ ΑΜΒΩΝΑΣ |
| ΣΕΛΙΔΕΣ: | 93 |
| ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: | ΤΕΡΤΥΛΛΙΑΝΟΣ |
Σχετικά βιβλία
-
Η ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΝΣΑΡΚΩΣΗΣ ΚΑΙ Η ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ, Κείμενα θεολογίας (2003-2019). Ιωάννης Σπιτέρης
«Ο Φραγκίσκος μελετούσε αδιάλειπτα τα λόγια του Κυρίου και δεν έπαυε να έχει μπροστά του τα έργα του Κυρίου. Πάνω απ’ όλα, όμως, η ταπεινότητα της Ενσάρκωσης και η αγάπη του Πάθους, του είχαν εντυπωθεί βαθειά στη μνήμη ώστε δύσκολα μπορούσε να σκεφθεί κάτι άλλο» (Fonti Francescane, 467). Απ’ αυτή τη μαρτυρία για τον άγιο, ως πρόσκληση μίμησης για ένα θεολόγο, ιδιαίτερα φραγκισκανό, επιλέγει ο τίτλος αυτού του βιβλίου.
Η έκδοση περιέχει μια επιλογή θεολογικών κειμένων (10 εισηγήσεων, 12 ομιλιών και 4 άρθρων) του Σεβ. του Ιωάννη Σπιτέρη, στα ελληνικά, τα χρόνια της επισκοπικής του διακονίας: από το Σεπτέμβριο του 2003 έως τον Απρίλιο του 2019. Λόγω της διασποράς της έντυπης, ηλεκτρονικής ή και μη δημοσίευσής τους, συγκεντρώθηκαν ως θεολογικά ανάλεκτα του γράφοντα.
Στο εξώφυλλο και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου υπάρχουν δυο συνθέσεις του διακριτικού συμβόλου των φραγκισκανών.
Στη φραγκισκανή πνευματικότητα το TAU (τελευταίο γράμμα του εβραϊκού αλφάβητου και απεικόνιση του ελληνικού Τ), σύμβολο του σταυρού του Χριστού, εκφράζει την πεποίθηση των φραγκισκανών μοναχών και μοναζουσών ότι μόνο στο σταυρό του Χριστού υπάρχει σωτηρία για τον άνθρωπο. Απ’ αυτή την πεποίθηση πηγάζει η αρωγή στον Ιησού πάσχοντα στο πρόσωπο των φτωχών. Χαρακτηριστικό της φραγκισκανής κλήσης είναι η επιδίωξη της απλότητας με το να γίνεσαι ελάχιστος.
Περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ
-
