Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΥΡΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ-ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΓΑΣ (1607-1617) ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ
Ο τόμος περιλαμβάνει τα Πρακτικά της Επιστημονικής Ημερίδας που είχε πραγματοποιηθεί στην Ερμούπολη στις 18 Αυγούστου 2017, στη Μονή των Αδελφών του Ελέους στα πλαίσια των επετειακών εκδηλώσεων για τα 400 χρόνια από το μαρτυρικό θάνατο του επισκόπου Σύρας, Ιωάννη – Ανδρέα Κάργα (Βενετία, 11 Νοεμβρίου 1560 – Σύρα, 17 Οκτωβρίου 1617).
Περιεχόμενα
[8] Χαιρετισμός
[11] Πρόλογος
[17] ΚΩΣΤΑΣ ΔΑΝΟΥΣΗΣ
Το Αιγαίο μεταξύ της Ναυμαχίας της Ναυπάκτου (1571) και του Πολέμου της Κρήτης (1645)
[31] ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΣΑΠΙΔΗΣ
Ioannes -Andreas Carga, episcopus primus inter pares?
Προσπάθεια αντιπαραβολής της αρχιερατείας του με εκείνη των άλλων καθολικών επισκόπων των Κυκλάδων (Θήρας, Νάξου, Τήνου, Μήλον-Σίφνου, Άνδρου) της ιδίας περιόδου.
[49] π. ΜΑΡΚΟΣ ΦΩΣΚΟΛΟΣ
Joannes-Andreas Garga episcopus Sire(ne)nsis (1607-1617). To μεταρρυθμιστικό έργο του και ο μαρτυρικός του θάνατος.
[141] ΝΙΚΟΛΑΟΣ Μ. ΡΟΥΣΣΟΣ
Η ιστορία των τιμίων λειψάνων του μάρτυρα Ιωάννη-Ανδρέα Κάργα, επισκόπου Σύρου (1607-1617).
[155] BEN J. SLOT
Πληροφορίες για τον Ιωάννη-Ανδρέα Κάργα και τον GuzelceAli Pacha Istankoylu από σύγχρονα προς αυτούς διπλωματικά έγγραφα.
[169] ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΝΟΠΟΥΛΟΥ -ΚΩΣΤΑΣ Γ. ΤΣΙΚΝΑΚΗΣ
Οικογένεια, φύλο και πληθυσμός στη Σύρο. Η απογραφή του επισκόπου Domenico Marengo (1631).
[221] ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΟΥΔΗΣ
Διένεξη περί το πρόσωπο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά μεταξύ καθολικών και ορθοδόξων στις Κυκλάδες κατά τον 17ο αιώνα.
[245] Βιογραφικά των εισηγητών
[251] Ευρετήριο ονομάτων
| ISBN: | 978-960-86859-3-2 |
|---|---|
| ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ | 23Χ17 |
| ΕΚΔΟΤΗΣ: | ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΚΟΠΗ ΣΥΡΟΥ |
| ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: | 2019 |
| ΣΕΙΡΑ | ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΤΕΚΜΗΡΙΑ – ΣΥΡΟΣ |
| ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ | ΜΑΡΙΑ-ΘΗΡΕΣΙΑ ΔΑΛΕΖΙΟΥ, Ιστορικός |
Σχετικά βιβλία
-
«Καθολικά έντυπα στα ελληνικά (19ο-20ο αιώνα)». Ιωάννης Ασημάκης
Ο δυσανάλογα μεγάλος αριθμός καθολικών εντύπων στην Ελλάδα των 19ου-20ου αιώνων είναι δείκτης υγείας της Εκκλησίας μας. Ο τύπος, και στη δική μας περίπτωση, υπηρέτησε την επικοινωνία, κυρίως σε τοπικό επίπεδο, και τη θρησκευτική παιδεία σε ευρύτερο επίπεδο, στις διάσπαρτες κοινότητες των Ελλήνων καθολικών.
Πρόκειται για έντυπα ποικίλης τυπολογίας με κοινό χαρακτηριστικό την περιοδικότητα στην κυκλοφορία. Πρώτα απ’ όλα διακρίνονται σε εφημερίδες, περιοδικά και δελτία. Ακολούθως, τουλάχιστον για το δεύτερο μισό του 20ου αι., ανθούν οι μη τυπογραφικές εκδόσεις, δηλ. τα πολλά δακτυλογραφημένα ή πολυγραφημένα δελτία.
Ανάλογη με το σκοπό τους, ήταν και η χρήση τους: βραχεία και περιορισμένη αν πρόκειται για αμιγώς ενημερωτικό, μεγαλύτερης διάρκειας όταν το περιεχόμενο είναι επιμορφωτικό. Εξ αυτού, πολλά είναι δυσεύρετα διότι δεν διατηρήθηκαν, όχι σπάνια, ούτε καν από το φορέα έκδοσής τους. Για όλα ωστόσο, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε την ιστορική τους αξία για το παρελθόν της καθολικής παρουσίας στον ελλαδικό χώρο, ιδιαίτερα εκεί που σήμερα έχει σχεδόν εκλείψει. Από το πιο αδιάφορο εμφανισιακά και ευκαιριακό περιοδικό έντυπο, μπορούν να προκύψουν πληροφορίες για πρόσωπα και γεγονότα που δεν έχουν διασωθεί κάπου αλλού.
Η έκδοση καταγράφει 122 έντυπα ποικίλης κατηγορίας από όλο τον ελλαδικό χώρο. Το βιβλίο αφιερώνεται στον ακούραστο, επίμονο και υπομονετικό «διασώστη» και συλλέκτη όλου αυτού του υλικού, αναντικατάστατου για την ιστορία και την ταυτότητα της καθολική Εκκλησίας στην Ελλάδα, στη βιβλιοθήκη των πατέρων Ιησουιτών στην Αθήνα.
———————
ΔΙΑΘΕΣΗ:
Αποστολικό Βικαριάτο Θεσσαλονίκης
Περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ
-
ΕΝΤΥΠΑ ΕΝΘΥΜΙΑ – ΤΕΚΜΗΡΙΑ ΛΑΪΚΗΣ ΕΥΛΑΒΕΙΑΣ, επιμέλεια Ιωάννης Ασημάκης
Τα εικονάκια είναι ένα ενθύμιο, ένα αναμνηστικό ενός θρησκευτικού γεγονότος. Ανήκουν τόσο στην λαϊκή όσο και στην υψηλή τέχνη. Ανεξάρτητα από το περιεχόμενό τους, ανήκουν τόσο στη ζωγραφική ως τέχνη όσο στη φωτογραφία και στην έντυπη τέχνη.
Το εικονάκι υπήρξε μέσο σύνδεσης για την ευλάβεια σε κάποιον άγιο, στην Παναγία, σε κάποιο μυστήριο της πίστης. Το εικονάκι απηχεί την θρησκευτική εμπειρία ενός αγίου που γίνεται εικόνα, δηλ. η ποιότητα της πίστης του αποτυπώνεται σε μια εικόνα.
Το εικονάκι είναι ένα σημείο υπόμνησης, δηλ. έχει τον δικό του τρόπο ανάγνωσης. Παρατηρώντας την εικόνα που απεικονίζεται στο εικονάκι έχουμε στοιχεία για τον πολιτισμό της λαϊκής ευλάβειας.
Τα εικονάκια υπήρξαν και μπορούν ακόμα να υποστηρίξουν την πίστη και να είναι μέσο εκκίνησης για προσευχή και για μια προσωπική σχέση με το Θεό. Ας μην ξεχνάμε ότι τα εικονάκια είχαν ως σκοπό να διατηρήσουν τον πιστό μέσα στην πίστη. Το εικονάκι ερμήνευσε την ιστορική εξέλιξη της Εκκλησίας και ως τέτοιο αποτελεί ένα ανεκτίμητο τεκμήριο.
Ως τεκμήρια λαϊκής ευλάβειας, φωτίζουν ενδιαφέρουσες πτυχές της ιστορίας της Καθολικής Εκκλησίας στη χώρα μας. Εκτίθεται, λοιπόν, μια επιλογή από εικονάκια, διπλής όψης, που κυκλοφόρησαν στην Καθολική Εκκλησία της Ελλάδας, προσπαθώντας να υπάρχουν δείγματα από τα περισσότερα μέρη της χώρας. Τα τεκμήρια έχουν διαχωριστεί με βάση το περιεχόμενο και τη χρήση έκδοσής τους. Στη συλλογή, η οποία αποτελείται από 420 τεκμήρια, συμπεριλήφθηκαν και μερικά παλαιά δίπτυχα ή τρίπτυχα ευλαβείας ή ικεσίας με τη μορφή κάποιου αγίου.
Περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ
-
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΑ ΙΟΝΙΑ ΝΗΣΙΑ (13ο αι.-20ο αι.), Ιωάννης Ασημάκης
Το ιστορικό παρελθόν των Ιονίων νήσων από τον ύστερο μεσαίωνα έως και το δεύτερο μισό του 20ου αι. αποτελεί μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και ιδιάζουσα, σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα, περίπτωση, άλλοτε μίξης, άλλοτε επιρροής πολιτιστικών και πνευματικών ρευμάτων και ιδεών.
Αυτό που έχει γίνει σε μεγάλο βαθμό στην ιστορική έρευνα για τις άλλες καθολικές κοινότητες στην Ελλάδα (π.χ. Αιγαίο, Κρήτη) λείπει από την έρευνα για το Ιόνιο: η μελέτη της εσωτερικής ζωής της καθολικής Εκκλησίας στα Επτάνησα και όχι μόνο οι σχέσεις της ή η δημόσια αστική παρουσία της. Από την άλλη, ένα στοιχείο, κοινό σε διάφορες τοπικές καθολικές Εκκλησίες της χώρας, στο ιστορικό παρελθόν, είναι ότι στην ιστορική του μακριά προέλευση, ο καθολικισμός συνδέεται με τη δυτική επικυριαρχία.
Οι πρώτοι αιώνες με λιγότερες αρχειακές πηγές έχουν μικρότερη ανάπτυξη, κυρίως σε σχέση με τους δύο τελευταίους αιώνες. Κάθε ζήτημα που αναπτύσσεται παρακολουθεί το πρωτογενές υλικό των εγγράφων ενώ λειτουργούν υποστηρικτικά οι δευτερογενείς πηγές των δημοσιευμάτων.
Η εικόνα που διαγράφεται από τη μελέτη του υλικού είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μια τοπική Εκκλησία σε συχνές και μακρές περιόδους κρίσης, είτε λόγω των ποιμένων της είτε λόγω ανατρεπτικών καταστάσεων. Τα μεγάλα ιστορικά συμβάντα της περιοχής, των δυο τελευταίων αιώνων, κλυδώνισαν αισθητά την καθολική Εκκλησία, μερικές φορές στα όρια της εξαφάνισής της.
Οι σελίδες του δεύτερου τόμου περιέχουν επιλογές από πρωτογενές αλλά και λιγότερο γνωστό έντυπο υλικό για να κατανοηθεί , να συνοδευτεί και να τεκμηριωθεί η αφήγηση του πρώτου τόμου. Είναι μια συλλογή εγγράφων και κειμένων (στη γλώσσα που συντάχθηκαν, ως επί το πλείστον) που αξιολογήθηκαν ως πιο χρήσιμων ή δύσκολα προσβάσιμων. Επομένως πρόκειται για αδημοσίευτο αρχειακό υλικό και κείμενα προερχόμενα κυρίως από δυσεύρετα έντυπα.
– ΟΙ ΔΥΟ ΤΟΜΟΙ ΔΕΝ ΔΙΑΤΙΘΕΝΤΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ –
Περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ
-
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ. Διεθνής Θεολογική Επιτροπή
ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ
Η μελέτη του θέματος «Η Εκκλησία και τα σφάλματα του παρελθόντος» προτάθηκε στην «Διεθνή Θεολογική Επιτροπή» εκ μέρους του Προέδρου της, του Καρδιναλίου J. Ratzinger, εν όψει του εορτασμού του Ιωβηλαίου του έτους 2000. Για την ετοιμασία αυτής της μελέτης σχηματίστηκε μια Υποεπιτροπή αποτελούμενη από τον αιδεσ. Christofer Begg, τον Πανοσ. Bruno Forte (πρόεδρο), τον αιδεσ. Sebastian Karotemprel, S.D.B., τον πανοσ. Roland Minnerath, τον αιδεσ. Thomas Norris, τον αιδεσ. P. Rafael Salazar Cardenas, M.Sp.S. και από τον πανοσ. Anton Strukelj. Οι γενικές συζητήσεις πάνω σ’ αυτό το θέμα έγιναν σε πολυάριθμες συναντήσεις της Υποεπιτροπής και κατά τη διάρκεια των εν απαρτία συνεδριάσεων αυτής της ίδιας της Διεθνούς Θεολογικής Επιτροπής, που έγιναν στη Ρώμη το 1998 και το 1999. Το παρόν κείμενο ενεκρίθη σε συγκεκριμένη διατύπωση, με τη γραπτή ψήφο της Συνόδου για τη Διδασκαλία της Πίστης και του Προέδρου της, ο οποίος στη συνέχεια έδωσε τη συγκατάθεσή του για τη δημοσίευση.
