ΔΟΞΑΣΜΕΝΟΣ ΝΑ’ΣΑΙ. Πάνω στη Φροντίδα της κοινής μας οικίας

Το να επιμένουμε λέγοντας ότι ο άνθρωπος είναι εικόνα του Θεού, δεν θα πρέπει να μας κάνει να λησμονούμε ότι κάθε δημιούργημα έχει ένα ρόλο και κανένα από αυτά δεν είναι περιττό. Όλος ο υλικός κόσμος είναι μια φωνή της αγάπης του Θεού, της αμέτρητης στοργής του για μας. Γη, νερό, βουνά, τα πάντα είναι χάδι του Θεού. Η ιστορία της φιλίας του καθενός με τον Θεό εκτυλίσσεται πάντοτε μέσα σε ένα γεωγραφικό χώρο που γίνεται πολύ προσωπικό σημείο, και ο καθένας από μας διατηρεί στη μνήμη τόπους των οποίων η ανάμνηση του κάνει πολύ καλό. Όποιος μεγάλωσε στα βουνά, ή όποιος από παιδί στεκόταν και έπινε νερό στο ρυάκι, ή έπαιζε σε μια πλατεία της συνοικίας του, όταν επιστρέφει σ’ αυτά τα μέρη αισθάνεται ότι καλείται να ανακτήσει την ταυτότητά του.

(Αρ. 84)