ΒΙΒΛΙΚΗ ΔΙΔΑΧΗ 4. Antonio Girlanda
ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ti είναι ή Βίβλος;
“Ολοι γνωρίζομε, ή νομίζομε ότι γνωρίζομε, τί είναι ή Βίβλος. Έξαλλου, είναι τό πιο διαδεδομένο βιβλίο μεταξύ των ανθρώπων, ιδιαίτερα στους καιρούς μας. Αλλά τή διάδοση αυτή πολύ σπάνια συνοδεύει και ή αντίστοιχη κατανόηση. Θά μπορούσαμε νά συγκρίνομε τό πιό πάνω αρχικό ερώτημα μέ εκείνο πού ό Ιησούς απηύθυνε προς τούς μαθητές του: «Ποιος λέγουν οί άνθρωποι ότι είμαι; (Μάρκ. 8,27). Οί απόστολοι ανέφεραν στόν Ιησού μερικές γνώμες πού κυκλοφορούσαν ώς πρός τό πρόσωπο του. Γιά μερικούς, ήταν ό Ιωάννης ό Βαπτιστής πού ξαναζούσε, γιά άλλους, ό Ηλίας, ό προφήτης πού εξαφανίσθηκε στό πύρινο όχημα, άλλοι τόν θεωρούσαν ώς ένα άπό τούς προφήτες.
Δέν ήταν εύκολο νά αναγνωρίσουν στόν Ιησού τόν Μεσσία τής υποσχέσεως, τόν αποσταλμένο του Θεού γιά τή σωτηρία του ανθρώπου, τόν ίδιο τόν Υιό του Θεού. Μονάχα οι πνευματικά δεμένοι μαζί του είχαν αρχίσει νά τό μαντεύουν, καί τελικά τόν αναγνώρισαν μετά άπό τήν τραγωδία του σταυρού καί τήν αναπάντεχη ανάσταση.
Πολλές μπορεί νά είναι οί απόψεις γιά τό τί είναι ή Βίβλος. Αλλά μονάχα ή συχνή καί διαρκής επαφή μέ αυτήν μας εισάγει στόν κόσμο πού αντιπροσωπεύει. Η Γραφή εκπλήττει, προκαλεί θαυμασμό, σκανδαλίζει ακόμη τόν αναγνώστη, όπως καί τότε τούς ακροατές τοϋ Ίησοϋ – αλλά μονάχα διατηρώντας τη συνεχή επαφή με τις σελίδες της, κατορθώνει κανείς νά συλλάβει αυτό πού ακριβώς είναι. ‘ Η σύγκριση με τόν Ιησού δέν είναι τυχαία: νά συναντηθείς μέ τή Βίβλο, σημαίνει νά συναντηθείς αληθινά μέ τόν Θεό, και αυτό τό αντάμωμα δέν συντελείται στό επίπεδο τής φιλολογίας, τής περιέργειας, τής αισθητικής συγκινήσεως, αλλά στό επίπεδο τής ζωής, στήν αποδοχή των ευθυνών, στή διακινδύνευση, δηλαδή στό επίπεδο τής πίστεως.
Πραγματικά, ή Βίβλος αντιπροσωπεύει τήν αποκρυστάλλωση του διαλόγου μεταξύ του Θεού καί του ανθρώπου, πού άρχισε σέ κάποια δεδομένη στιγμή τής ιστορίας των ανθρώπων καί πού συνεχίζεται ακόμη σήμερα. Νά έλθεις σέ επαφή μέ τή Βίβλο δέν σημαίνει μονάχα νά πληροφορηθείς γι’ αυτό πού πρίν από πολλούς αιώνες συνέβη σέ μιά γωνιά τής Οικουμένης, ή γι’αυτό πού είναι τό ένα ή τό άλλο σημαντικό πρόσωπο του εβραϊκού λαοΰ ή τής πρώτης χριστιανικής κοινότητας. ‘ Αντίθετα, σημαίνει νά είσαι «σέ θρησκευτική ετοιμότητα ακοής του Λόγου του Θεοϋ» (πρβλ. Β’ Σύνοδος του Βατικανού, Ό λόγος του Θεού, άρ. 1) πού τή στιγμή αυτή απευθύνεται σ’ έμέ, άνθρωπο τοϋ 20οΰ αι., και μέ προσκαλεί νά απαντήσω.
Η ιστορική πληροφόρηση, καθώς καί ή έκπληξη ή ή αισθητική συγκίνηση πού είναι δυνατό νά ξεπηδήσουν από μερικές σελίδες ή βιβλικές φυσιογνωμίες, είναι τό πρώτο βήμα, είναι πρόσκληση σέ στοχασμό, ερέθισμα πιό βαθειάς καί πιό ζωτικής κατανοήσεως τής πραγματικότητας μέσα στήν όποια κολυμπούμε καί γιά τήν οποία ή Βίβλος μάς δίνει τή διαβεβαίωση της. ‘ Αλλ’ αυτή ή κατανόηση δέν θά είναι ζωογόνος καί δέν θά μάς καταστήσει ευαίσθητους στή σωστική ενέργεια του Θεού, άν δέν αποκριθούμε βιωματικά στόν Θεό πού μάς καλεί, άν δέν ξεκινήσομε τήν πορεία μας, όπως ό Αβραάμ (Γεν. 12,4), ακολουθώντας τόν δρόμο πού αυτός ό Λόγος μάς υποδεικνύει.
Στήν πορεία αυτή δέν είμαστε μόνοι. Ή ανάγνωση, ή κατανόηση του Λόγου του Θεού δέν είναι γεγονός καθαρά προσωπικό, όπως αποκλειστικά προσωπική δέν είναι ή απάντηση πού ό Θεός περιμένει άπό εμάς.
Ζούμε ως Λαός του Θεού, μέσα στην Εκκλησία, πού σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, είναι ευαίσθητη σ’ αυτόν τον Λόγο, στον όποιο επιχειρεί να απαντήσει. Μια πιο έντονη και ζωντανή συμμετοχή στή ζωή της, Ιδιαίτερα στή λειτουργική ζωή, θά βοηθήσει αποτελεσματικά στή ν κατανόηση καί οτήν αφομοίωση της Βίβλου, ενώ ή γνωριμία μέ τή Βίβλο θά φωτίζει όλο καί περισσότερο τή ζωή καί τό λειτουργικό βίωμα της Εκκλησίας.
Ή παρούσα ΒΙΒΛΙΚΗ ΔΙΔΑΧΗ, σαν πρώτη επαφή με την Αγία Γραφή, τοποθετείται μέσα στην ευρύτερη κίνηση Βιβλικής μελέτης, πού κατά ευτυχή συγκυρία χαρακτηρίζει τούς παρόντες καιρούς τής Εκκλησίας. Αυτή ή κίνηση δεν εννοεί νά είναι απλή αναδρομή στο παρελθόν, αλλά μια προσπάθεια για να ανακαλύψομε αυτό πού πιο πολύ είναι σέ θέση να ενεργοποιήσει καί νά καταστήσει πιό αυθεντική τή συνάντηση μας – προσωπική και εκκλησιαστική – μέ τόν Θεό πού μάς σώζει στον Ιησού Χριστό και πού πρώτος πήρε τον λόγο και απευθύνθηκε σ’ εμάς.
Η μελέτη μας, λοιπόν, δέν θά πρέπει να περιορισθεί στη θεωρητική έρευνα τής Βίβλου, αλλά ν’ αποβεί ζωτική συνάντηση με τον Λόγο τού Θεού πού μας καλεί να απαντήσομε, πού μας ωθεί προς την εμβάθυνση και την πρόοδο τής χριστιανικής μας ζωής.
Για μια πιο άρτια εισαγωγική παρουσίαση τής Αγίας Γραφής, Βλέπε ΒΙΒΛΙΚΗ ΔΙΔΑΧΗ – 1.
ΕΚΔΟΤΗΣ: | ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΚΑΛΟΥ ΤΥΠΟΥ |
---|---|
ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: | 1983 |
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: | ΜΙΧΑΗΛ ΠΡΙΝΤΕΖΗ |
ΣΕΙΡΑ | ΒΙΒΛΙΚΗ ΔΙΔΑΧΗ |
ΣΕΛΙΔΕΣ: | 135 |
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: | ANTONIO GIRLANDA |
Σχετικά βιβλία
-
«Πες μου τι ψέλνεις, θα σου πω τι πιστεύεις!» Ζωζέφ Ακεψιμάς
Λειτουργικές, βιβλικές, θεολογικές και ιστορικές μελέτες σχετικά με τη Θεία Λατρεία,
την εκκλησιαστική μουσική και τα άσματα της Θείας Λειτουργίας στην Καθολική ΕκκλησίαΟι στίχοι και η μουσική των ασμάτων, τα οποία χρησιμοποιούμε, εκφράζουν και φανερώνουν τι πιστεύουμε και με ποιο τρόπο πιστεύουμε (ποιες είναι οι αναπαραστάσεις που έχουμε για τον Θεό), και συνάμα, διαμορφώνουν την πίστη μας: Πες μου τι ψέλνεις, θα σου πω τι πιστεύεις!
Η εκκλησιαστική μουσική και τα άσματα της Καθολικής Εκκλησίας αποκτούν το πλήρες νόημα τους μέσα στο πλαίσιο της Θείας Λατρείας. Έχουν, όπως όλα τα στοιχεία, τα οποία συμμετέχουν στη Θεία Λατρεία, συμβολικό χαρακτήρα και δεν είναι αυτοσκοπός: δεν ψέλνουμε, για να ψάλουμε, διότι μας αρέσει η μουσική ή για να κάνουμε ρεσιτάλ με την ευκαιρία μίας Λειτουργίας! Ψέλνουμε «για κάτι άλλο».
Η λειτουργική μεταρρύθμιση της Β’ Συνόδου του Βατικανού δεν άλλαξε μόνο τη γλώσσα από τα λατινικά στην καθομιλουμένη. Έφερε στο φως μία θεολογική αντίληψη της Θείας Λατρείας, πιο κοντά στην Παράδοση, με πολλά πρακτικά αποτελέσματα. Ένα από αυτά είναι η κατανόηση του ρόλου της εκκλησιαστικής μουσικής και των ασμάτων, όχι μόνο σαν στολίδι για «ωραίες τελετές», αλλά ως «αναπόσπαστου μέρους της Θείας Λατρείας», το οποίο πρέπει συνεπώς να είναι «στενά συνδεδεμένο με τις λειτουργικές πράξεις».
Ο σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να βοηθήσει την «ενεργό συμμετοχή των πιστών» με την κατανόηση κάθε λειτουργικής πράξης της Θείας Λειτουργίας, δίνοντας το νόημα της, ρίχνοντας μια ματιά στην ιστορία της και διατυπώνοντας πρακτικές οδηγίες για τη σωστή εκτέλεση των κατάλληλων κάθε φορά ασμάτων. Παραθέτοντας επίσης μερικές σκέψεις σχετικά με τον ρόλο των συμβόλων, της μουσικής και των τελετουργιών στην ανθρώπινη ζωή.
Το βιβλίο απευθύνεται σε όσους ασχολούνται με τη Θεία Λατρεία και την εκκλησιαστική μουσική (ιερείς, εμψυχωτές κτλ.), αλλά και σε όλους τους πιστούς.
Ο Ζωζέφ Ακεψιμάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1940. Στα 18 του χρόνια έφυγε για σπουδές στη Γαλλία όπου διαμένει μόνιμα από τότε. Πτυχιούχος της Κλασσικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Παρίσι), προετοίμασε το διδακτορικό του με θέμα «Η έννοια του ενθουσιασμού στον Πλάτωνα». Σπούδασε επίσης Φιλοσοφία και Θεολογία της Λειτουργικής. Έκανε μουσικές σπουδές (ανώτερα θεωρητικά και διεύθυνση χορωδίας). Εδώ και 56 χρόνια ασχολείται αποκλειστικά με τη μουσική ως συνθέτης και ενορχηστρωτής. Έχει γράψει πάνω από 800 λειτουργικά άσματα τα οποία ψάλλονται στις εκκλησίες των γαλλόφωνων χωρών. Πολλά από τα άσματα του έχουν μεταφραστεί στα ιταλικά, γερμανικά, αγγλικά, νορβηγικά και ελληνικά. Έχει συνθέσει 500 παιδικά τραγούδια για τα σχολεία και για την κατήχηση. Στην Ελλάδα συνέθεσε περίπου 100 άσματα για την Καθολική Εκκλησία. Σχεδόν όλες οι συνθέσεις του έχουν ηχογραφηθεί σε δίσκους. Το 2021 συνέθεσε και διηύθυνε τα άσματα και τη μουσική για τη λειτουργία, την οποία τέλεσε ο πάπας Φραγκίσκος στο Μέγαρο Μουσικής στην Αθήνα.
-
Ο ΛΥΤΡΩΤΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’
«Ο Λυτρωτής του Ανθρώπου»
(Redemptor Hominis)
Στα πλαίσια της προετοιμασίας του μεγάλου ιωβηλαίου του 2000, όπου μελετάται ιδιαίτερα ο Χριστός λυτρωτής, το Πνεύμα το Άγιο το φωτίζον και η πατρότητα του Θεού, το Γ.Κ.Τ. προβαίνει στην έκδοση της πρώτης εγκυκλίου του Πάπα Ιωάννου Παύλου Β΄, η οποία διατηρεί ακόμη την επικαιρότητά της ως λόγος Θεού και στην οποία ο ποντίφικας ανακεφαλαιώνει τα πάντα εν Χριστώ.
Ευχή της προσπάθειας αυτής είναι να βοηθηθούν κατά το καλύτερο οι πιστοί που επιθυμούν να ετοιμασθούν και να γιορτάσουν το ιωβηλαίο του 2000.
Ο εκδότης
-
ΒΙΒΛΙΚΗ ΔΙΔΑΧΗ 3. Antonio Girlanda
ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ti είναι ή Βίβλος;
“Ολοι γνωρίζομε, ή νομίζομε ότι γνωρίζομε, τί είναι ή Βίβλος. Έξαλλου, είναι τό πιο διαδεδομένο βιβλίο μεταξύ των ανθρώπων, ιδιαίτερα στους καιρούς μας. Αλλά τή διάδοση αυτή πολύ σπάνια συνοδεύει και ή αντίστοιχη κατανόηση. Θά μπορούσαμε νά συγκρίνομε τό πιό πάνω αρχικό ερώτημα μέ εκείνο πού ό Ιησούς απηύθυνε προς τούς μαθητές του: «Ποιος λέγουν οί άνθρωποι ότι είμαι; (Μάρκ. 8,27). Οί απόστολοι ανέφεραν στόν Ιησού μερικές γνώμες πού κυκλοφορούσαν ώς πρός τό πρόσωπο του. Γιά μερικούς, ήταν ό Ιωάννης ό Βαπτιστής πού ξαναζούσε, γιά άλλους, ό Ηλίας, ό προφήτης πού εξαφανίσθηκε στό πύρινο όχημα, άλλοι τόν θεωρούσαν ώς ένα άπό τούς προφήτες.
Δέν ήταν εύκολο νά αναγνωρίσουν στόν Ιησού τόν Μεσσία τής υποσχέσεως, τόν αποσταλμένο του Θεού γιά τή σωτηρία του ανθρώπου, τόν ίδιο τόν Υιό του Θεού. Μονάχα οι πνευματικά δεμένοι μαζί του είχαν αρχίσει νά τό μαντεύουν, καί τελικά τόν αναγνώρισαν μετά άπό τήν τραγωδία του σταυρού καί τήν αναπάντεχη ανάσταση.