ΙΩΒ Ή Ο ΘΕΟΣ ΣΤΟ ΕΔΩΛΙΟ, π. Σωτήρης Μαυροφίδης
Δύο τόμοι μεγάλου μεγέθους, καρπός κοπιώδους εργασίας 36 ετών, που προσεγγίζει το δημοφιλέστερο των βιβλίων της Βίβλου με δύο τρόπους. Από τη μια πλευρά, με μια νέα μετάφραση από τα εβραϊκά στα ελληνικά που συναντάμε στο Β΄ Τόμο και από την άλλη, με μια εξαντλητική προσέγγιση του παράδοξου, πολυεπίπεδου διαλόγου του Ιώβ με το Θεό. Για να καταλάβει κανείς το μέγεθος του έργου αρκεί να αναφέρουμε ότι μόνο η βιβλιογραφία καλύπτει 65 σελίδες από τις συνολικά 842 του πρώτου τόμου και περίπου 550 καταχωρήσεις.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Ο πατέρας Μαυροφίδης κλείνει την εισαγωγή του βιβλίου του με τα λόγια ενός μεγάλου βιβλιστή, του Luis Alonso Schokel, ο οποίος, περιγράφοντας το βιβλίο του Ιώβ, λέει: «Ο Ιώβ είναι ένα βιβλίο μοναδικά σύγχρονο, προκλητικό, ακατάλληλο για κομφορμιστές. Είναι δύσκολο να το παρακολουθήσουμε χωρίς να νιώσουμε ότι μας αφορά, είναι δύσκολο να το καταλάβουμε, αν δεν πάρουμε κι εμείς θέση». Στο έργο του ο πατέρας Σωτήρης είναι αντικομφορμιστής, νιώθει ότι τον αφορά και παίρνει θέση βοηθώντας ταυτόχρονα τον αναγνώστη να κάνει το ίδιο. Το βιβλίο «Ο Ιώβ ή ο Θεός στο εδώλιο» αποτελεί έναν πλούτο για την ελληνική βιβλιογραφία, ένα εργαλείο για τον επιστήμονα, ένα βιβλίο γνώσης και πνευματικής αναζήτησης για τον φιλομαθή και απαιτητικό αναγνώστη. Αν επιχειρούσαμε να δώσουμε σε πολύ γενικές γραμμές έναν «οδικό χάρτη» του βιβλίου νομίζω ότι η ανάγνωση και μόνο των κεντρικών κεφαλαίων του βιβλίου μάς δίνει μια καλή εικόνα:
• Από την συνήθη θρησκευτικότητα στην Πίστη • Σχηματισμός ενός έργου • Ο Ιώβ μέσα στους αιώνες • Ιώβ και αρχαία Ελλάδα • Οι πρόδρομοι στου Ιώβ στη Μέση Ανατολή • Ισραήλ, η κοιτίδα του Ιώβ • Η κοινωνία του Ιώβ • Η ενότητα του έργου • Το γραμματολογικό είδος • Η αυτοδιαίρεση του έργου • Ο Ιώβ σκηνικά • Η δοκιμασία στον Ιώβ • Η συνεννόηση στον Ιώβ, μελετητές και μηνύματα του Ιώβ • Η μετάφρασή μας.
| ISBN: | 978-960-7443-19-9 |
|---|---|
| ΕΚΔΟΤΗΣ: | ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ |
| ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: | 2013 |
| ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: | Σ. ΜΑΥΡΟΦΙΔΗΣ |
| ΣΕΛΙΔΕΣ: | 265, 842 |
Σχετικά βιβλία
-
ΒΙΒΛΙΚΗ ΔΙΔΑΧΗ 1. Antonio Girlanda
ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ti είναι ή Βίβλος;
“Ολοι γνωρίζομε, ή νομίζομε ότι γνωρίζομε, τί είναι ή Βίβλος. Έξαλλου, είναι τό πιο διαδεδομένο βιβλίο μεταξύ των ανθρώπων, ιδιαίτερα στους καιρούς μας. Αλλά τή διάδοση αυτή πολύ σπάνια συνοδεύει και ή αντίστοιχη κατανόηση. Θά μπορούσαμε νά συγκρίνομε τό πιό πάνω αρχικό ερώτημα μέ εκείνο πού ό Ιησούς απηύθυνε προς τούς μαθητές του: «Ποιος λέγουν οί άνθρωποι ότι είμαι; (Μάρκ. 8,27). Οί απόστολοι ανέφεραν στόν Ιησού μερικές γνώμες πού κυκλοφορούσαν ώς πρός τό πρόσωπο του. Γιά μερικούς, ήταν ό Ιωάννης ό Βαπτιστής πού ξαναζούσε, γιά άλλους, ό Ηλίας, ό προφήτης πού εξαφανίσθηκε στό πύρινο όχημα, άλλοι τόν θεωρούσαν ώς ένα άπό τούς προφήτες.
Δέν ήταν εύκολο νά αναγνωρίσουν στόν Ιησού τόν Μεσσία τής υποσχέσεως, τόν αποσταλμένο του Θεού γιά τή σωτηρία του ανθρώπου, τόν ίδιο τόν Υιό του Θεού. Μονάχα οι πνευματικά δεμένοι μαζί του είχαν αρχίσει νά τό μαντεύουν, καί τελικά τόν αναγνώρισαν μετά άπό τήν τραγωδία του σταυρού καί τήν αναπάντεχη ανάσταση.
-
ΕΠΙΜΟΝΑ ΥΠΟΜΟΝΕΤΙΚΟΙ. ΚΕΙΜΕΝΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ Ιωάννης Ασημάκης
Στην πρώτη εγκύκλιο του Πάπα Φραγκίσκου Α΄, Lumen fidei, το 2013, εγκύκλιος η οποία σε μεγάλο βαθμό ήταν ετοιμασμένη από τον προκάτοχό του Βενέδικτο ΙΣτ΄, διαβάζουμε ότι «η χριστιανική θεολογία γεννιέται από την επιθυμία να γνωρίσουμε καλύτερα αυτό που αγαπάμε» (αρ. 36).
Η χριστιανική θεολογία είναι αδύνατη χωρίς την πίστη στο Χριστό, την θέληση βαθύτερης κατανόησης του μυστηρίου του Θεού που ως πρόσωπο μας αποκαλύπτεται και μας μιλά. Μαζί με την ταπεινότητα, η θεολογική ενασχόληση, ως διακονία πίστης, αποζητά και την αρετή της υπομονής. Κάτω από το φως της πίστης, η υπομονή θα χρειαστεί να είναι επίμονη.
Η Εκκλησία, ακούγοντας τον Λόγο μέσα στην πίστη, μέσω του Αγίου Πνεύματος, κατά κάποιο τρόπο, συλλαμβάνει και γεννά εκ νέου το Χριστό για τους ανθρώπους, μέσα από τη διδασκαλία της, μέσα από τα ιερά Μυστήριά της, μέσα από τη ζωή της. Οι αλήθειες της πίστης αφομοιώθηκαν από την Εκκλησία, η οποία με τη σειρά της τις διδάσκει, χάρη στην επίμονη υπομονή, στην προσκαρτερία, στη διαθεσιμότητα να ακουστεί ο Θεός που μιλά στο λαό Του.
Ο κύριος λόγος του εγχειρήματος είναι διότι πρόκειται για δημοσιεύματα σε ειδικευμένα περιοδικά που έχουν αναστείλει την κυκλοφορία τους και ήδη ήταν δύσκολα προσβάσιμα αλλά και για τον θεολογικό πυρήνα αυτοτελών ολιγοσέλιδων τευχιδιών που και αυτά έχουν εξαντληθεί. Η συστηματική και μεθοδική νόηση της πίστης, ως διακονία θεολογική, συνέχει το τόλμημα των μελετών που συνθέτουν αυτό το βιβλίο.
Περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ
-
Ο ΙΗΣΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗ ΝΑΖΑΡΕΤ, Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ’
Θυμήθηκα πως είπες: «Αναζητήστε με». Για τούτο, Κύριε, το πρόσωπο σου αναζητώ. Μην κρύβεσαι από μένα!
Ψαλμοί 26 [27], 8-9α
[…] Ήθελα να επιχειρήσω μία φορά να παρουσιάσω τον Ιησού των Ευαγγελίων ως τον αυθεντικό, τον ιστορικό Ιησού, με την κυριολεκτική σημασία της λέξης. Είμαι πεπεισμένος και ελπίζω ότι και ο αναγνώστης θα μπορέσει να δει πως αυτή η μορφή είναι πολύ λογικότερη και από επόψεως ιστορικής πολύ πιο κατανοητή από τις αποκαταστάσεις που αντιμετωπίσαμε τις τελευταίες δεκαετίες.
-
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ. Τερτυλλιανός
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
(DE TESTIMONIO ΑΝΙΜΑΕ)
Στο Apologeticum ο Τερτυλλιανός κατέκρινε τις στρεβλές ιδέες των «εθνικών» για τους θεούς και τοποθετείται -μαζί με όλους τους χριστιανούς- στο θέμα αυτό, λέγοντας ότι αυτό που σέβονται οι χριστιανοί είναι ο ένας αληθινός θεός, που δημιούργησε το σύμπαν δια του δημιουργικού του λόγου εκ του μηδενός, για να λαμπρυνθεί η μεγαλειότητα του. Γι’ αυτό ακριβώς οι Έλληνες ονόμασαν τούτο κόσμον (κεφ. 17).
Αντίθετα οι θεοί των «εθνικών» ήσαν κοινοί θνητοί άνθρωποι. Ο Θεός των χριστιανών είναι Θεός αληθινός, ζων αιώνια. Οι δε αλήθειες του χριστιανισμού είναι κατατεθειμένες στην Αγία Γραφή, από την οποίαν σοφιστές και αρχαίοι φιλόσοφοι άντλησαν πολλές από αυτές (κεφ. 46-47).
