Ο ΑΓΙΟΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΤΗΣ ΑΣΙΖΗΣ, μτφ Ν. Καζαντζάκη
Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης του J.Joergensen, σε μετάφραση και πρόλογος του Νίκου Καζαντζάκη.
Απόλυτα, κατά τρόπο μυστικό και σίγουρο, έχει ταφτιστεί για μένα ο άγιος Φραγκίσκος με τη φύση. Στην αρχή, την ιταλική μονάχα φύση και ιδιαίτερα της Ούμπριας. αργότερα, σιγά-σιγά, όσο η καρδιά μου ξαναγύριζε στην πρώτη της αγνότητα, με τη σύση αλάκαιρη και στις τρείς κρίσημες εποχές της: τη σπορά, την άνθιση, την κάρπιση. Κι ακόμα αργοτερα -τρίτος και στερνός ωστόρα για μένα σταθμός της φραγκισκανικής ανάβασης- έφτασα να ταυτίζω το Φραγκίσκο με τη μεταφυσική ουσία της φύσης κ’ εβρισκά, κάτω από τα μεγάλα εξωτερικά σύμβολά των εποχών, τις τρείς θεμελιακές εντολές του αγίου: τη Φτώχια, την Υπακοή, την Παρθενία.
από τον προλογό του Νίκου Καζαντάκη
| ΣΕΛΙΔΕΣ: | 309 |
|---|---|
| ΕΚΔΟΤΗΣ: | ΚΑΛΟΣ ΤΥΠΟΣ |
Σχετικά βιβλία
-
Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ. Μικρός αδελφός ΚΑΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ
ΚΑΡΟΛΟΣ ΝΤΕ ΦΟΥΚΩ
Μικρός Αδελφός ΚΑΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ
ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ στο Στρασβούργο το 1858. Πριν γίνει ακόμη έξι χρονών, έμεινε χωρίς πατέρα και χωρίς μητέρα και η ορφάνια τον έκανε ένα τραυματισμένο παιδί.
Κατά τη δύσκολη εφηβική του ηλικία έχασε την πίστη του και, ίσιος για να ξεπεράσει το άγχος που είχε βαθιά μέσα του, επεδόθηκε σε μια ζωή διασκέδασης και αταξίας.
Αξιωματικός του γαλλικού στρατού σε ηλικία 22 ετών, στάλθηκε στην Αλγερία. Τρία χρόνια αργότερα εγκατέλειψε το στρατό για να αναλάβει μια επικίνδυνη εξερεύνηση του Μαρόκου. Η μαρτυρία της μουσουλμανικής πίστεως ξύπνησε μέσα τον το ερώτημα: «Υπάρχει Θεός;»
-
Τ’ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΑΣ ΟΙ ΑΓΙΟΙ, π. Νικηφόρου Βιδάλη
Από τα πρώτα χρόνια της ζωής της η Εκκλησία ετίμησε ιδιαίτερα τους Αγίους, όλα εκείνα δηλαδή τα μέλη της που, πάνω στη γη, προσπάθησαν να βαδίσουν όσο πιο πιστά μπορούσαν στα ίχνη του Χριστού και τώρα μαζί του χαίρονται στη δόξα του Παραδείσου. Τιμώντας τους Αγίους η Εκκλησία αισθάνεται πιο στενά ενωμένη με τον Κύριο Ιησού, ο οποίος είναι η πηγή και η αρχή της χάριτος και της ζωής για το Λαό του Θεού.
-
ΘΕΕ, ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ; Enzo Bianchi
Πού ήταν, πού είναι ο άνθρωπος;
Πού ήταν, πού είναι η ανθρωπιά του;
Αυτό είναι το αληθινό ερώτημα, που οι χριστιανοί θα έπρεπε να θέσουν.
Και μάλιστα, να θέσουν το ίδιο ερώτημα που απηύθυνε ο Θεός στον άνθρωπο μετά την πτώση:
«Άνθρωπε, πού είσαι;»
