ΔΙΔΑΧΗ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ. π.Μάρκου Φώσκολου

 Το έργο αυτό αποτελείται από 16 μικρά κεφάλαια και είναι γραμμένο στα ελληνικά, από άτομο που η ελληνική γλώσσα δεν ήταν η μητρική του, πιθανότατα εβραϊκής καταγωγής, αφού το κείμενο περιέχει κάποιους εβραϊσμούς. Το κείμενο ήταν γνωστό όχι μόνο στους εκκλησιαστικούς συγγραφείς και στους Πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι το χρησιμοποίησαν στα έργα τους, αλλά ήταν και ευρύτερα γνωστό κατά τη χριστιανική αρχαιότητα, αφού πολλές διατάξεις που περιέχονται στη «Διδαχή» (έτσι πια ονομάζεται στη χριστιανική Γραμματολογία και στην Πατρολογία) συμπεριλήφθηκαν στο Κανονικό Δίκαιο της αρχαίας Εκκλησίας. Στα χρόνια του ιστορικού Ευσεβίου, υπήρχε και κάποια συζήτηση ανάμεσα στους εκκλησιαστικούς συγγραφείς και, ίσως, και μέσα στις χριστιανικές κοινότητες, για το αν έπρεπε αυτό το κείμενο να θεωρείται «θεόπνευστο», δηλ. αν θα έπρεπε να συμπεριληφθεί ανάμεσα στα λεγόμενα «κανονικά» βιβλία της ΚΔ.

Το μικρό αυτό βιβλίο δεν τοποθετείται, σήμερα, ανάμεσα στα θεόπνευστα βιβλία του κανόνα της ΚΔ, αλλά χαίρει ιδιαίτερου σεβασμού, τόσο ανάμεσα στους μελετητές, όσο και στους απλούς χριστιανούς που προσπαθούν, μέσα από τις πηγές της πίστεως και της λατρείας, να εμβαθύνουν και να ζήσουν τη χριστιανική τους πίστη, σε έναν κόσμο τόσο διαφορετικό, αλλά και ταυτόχρονα τόσο όμοιο με τον κόσμο του τέλους του 1ου μ.Χ. αιώνα, οπότε και θα πρέπει να γράφτηκε η «Διδαχή».

Όχι μόνο η αρχαιότητα αυτού του βιβλίου, αλλά ιδιαίτερα το περιεχόμενο του, με έπεισε να το μελετήσω και να το προσφέρω στην προσοχή και της τοπικής μας Εκκλησίας, όντας σίγουρος, πως ένα τέτοιο κείμενο μπορεί να συμβάλλει στην οικοδομή της2. Είναι αδιαμφισβήτητο, πως και με τα αξιοσέβαστα αυτά κείμενα μπορεί στις μέρες μας να μιλήσει το Πανάγιο Πνεύμα σ’ εκείνους που έχουν ήδη διδαχθεί για τη Βασιλεία των Ουρανών, και γνωρίζουν να βγάζουν «από το θησαυρό» της Εκκλησίας «νέα και παλαιά» (Μτ 13,52).